Kodeks Ronina

[Ze wstępu książki]

Naszej epoce dziejów potrzebnych jest kilku chrześcijań­skich roninów we wszystkich zakątkach świata i Kościoła. Mam dość chrześcijan przyłapanych współcześnie w dwie, katolickie klatki: tych, którzy mówią, że mają twarde głowy, a tak napraw­dę noszą w piersiach kamienne, okrutne serca i tych, którzy mó­wią, że mają wrażliwe dusze, a tak naprawdę są klęczącymi przed światem tchórzami, których silną wolę, mniej więcej od trzydzie­stu lat, za gardło trzyma strach. Między duchowym światem sa­murajów i roninów łeb podniosła praktyczna schizma. To dlatego odważyłem się pisać ten kodeks. Harmonijna przyszłość katolicy­zmu jest w rękach kilku zaledwie roninów. Moi przyjaciele skarżą się, że produkuję zbyt długie teksty, nie da się tego czytać, zdania wychodzą wielokrotnie złożone, człowiek czasem nie wie, co było na początku, gdy szczęśliwie dobrnie do kropki. Reguły kodeksu chrześcijańskiego ronina to kilka, krótkich opowieści, których nie wahajmy się bardziej stosować w praktyce, mniej zaś czytać z cie­kawością.